Prostituees van Parijs - Het nieuwe Gomorra en haar bohemen

Aan het begin van de XNUMXe eeuw werd de prostituees van parijs, evenals verschillende steden in Frankrijk; en er begonnen legale bordelen te verschijnen die in die tijd door de Franse regering werden gecontroleerd, die bekend stonden als maisons sluiten o Maisons de Tolérance.

Deze etablissementen, met een zeer discrete uitstraling; ze werden gerund door ex-prostituees en de vereiste was dat ze werden geïdentificeerd door een rode lantaarn wanneer ze open waren. Aan de andere kant, bij prostituees van parijs Ze mochten het huisje maar een paar dagen verlaten; alleen als ze vergezeld waren van hun baas.

Plaatsen waar het leven 's nachts werd gemaakt in Parijs

In 1810 had de stad Parijs 180 bordelen die officieel waren goedgekeurd. Het waren plaatsen als tavernes, bordelen en cabarets; diende als inspiratie voor veel artiesten die de nachten van leefden de belle époque van Parijs.

Al die plaatsen waren het symbool van het Boheemse leven en plezier. Sommige schilders zoals Edgar Degas, Toulouse Lautrec, Théophile Alexandre Steinlen, Louis Legrand, onder anderen; ze slaagden erin om in hun werken de dagelijkse realiteit van deze omgeving vast te leggen en natuurlijk; het intieme leven van deze vip hoeren die nooit uit hun problemen zijn gekomen.

Dankzij de werken van deze kunstenaars was het mogelijk om het lichaam en het gezicht van deze vrouwen te leren kennen; er zijn echter een paar details van hun persoonlijke verhalen over hen bekend. Het nachtleven draaide om de beroemdste bordelen of cabarets van Parijs; zoals de Moulin de la Galette, Le Chat Noir, Le Laplin Agile en de Moulin Rouge, onder anderen.

Op deze plaatsen is escorts zij waren de sterren, die toegewijd waren om te werken als dansers, serveersters, zangers en soms ook als prostituee.

Regelgeving en ziekten

Toen de Franse regering prostitutie regelde, escort dames Ze moesten worden geregistreerd en maandelijks medisch en administratief gecontroleerd worden; om de verspreiding van syfilis te voorkomen, een plaag die veel mensen van die tijd besmette.

Evenzo moesten vrouwen, om hun activiteit legaal te laten zijn, zich registreren en controleren; als ze niet werden gearresteerd en geïnterneerd in de gevangenis van Saint Lazare. Ondanks alle regelgeving was syfilis voor veel kunstenaars de doodsoorzaak; zoals Jules de Goncourt, Charles Baudelaire, Georges Seurat, Guy de Maupassant, Paul Gaugin, Henri Toulouse-Lautrec, onder anderen.

Deze infectieziekte kwam vooral voor in stedelijke omgevingen; en dat is de reden waarom de geschriften van die tijd naar Parijs verwezen als het nieuwe Gomorra. Voor dit alles, vrouwen prostituees van parijs waren gekoppeld aan het idee van Fatale vrouw (de vleesgeworden dood en de oorsprong van alle kwaad); En hoewel op dezelfde manier ook vrouwen het slachtoffer werden van deze infectieziekten, werden ze gemarginaliseerd.

Dansen, liedjes en prostituees van parijs

Absoluut al het entertainment van die tijd was gebaseerd op vrouwen die zongen, dansten en verschillende diensten aanboden waar prostitutie opvalt. Een van de genoemde activiteiten is de Moulin de la Galette-dansen, waarbij de populaire lessen zich vermengden met de heren van de stad die op zoek waren naar nieuwe ervaringen.

De belangrijkste bezienswaardigheid van de stad Parijs was de Moulin Rouge met zijn can-can. Op deze plek konden mannen vrouwen vinden in zwarte kousen en korsetten die contrasteerden met de witte onderrokken van de dansers; die waren gewijd aan het presenteren van provocerende choreografieën en wild geschreeuw.

Andere artistieke plekken zoals Char Noir zouden in die tijd de ruimte zijn voor clandestiene ontmoetingen; Dat was de eerste ontmoetingsplaats van de artistieke avant-garde in Parijs. Daar konden de klanten genieten van shows en gevarieerde muziek; evenals circus en schaduwtheater, maar wat ze het meest zochten was de discrete privacy van de cabines.

Een van de meest originele en ingenieuze manieren die Parijzenaars vonden om de staatsregels inzake prostitutie te omzeilen, was ongetwijfeld de brasseries des femmes; dat het brouwerijen waren die alleen door serveersters werden gerund.

In Parijs kwamen ze om ongeveer 130 brasseries te berekenen, een fenomeen dat begon met de Wereldtentoonstelling van 1867 en hoewel het aanvankelijk gericht was op het toerisme, was het een algemeen succes. Schilders, journalisten, schrijvers en andere personages ontmoetten elkaar op deze plaatsen, die later ongebruikelijke clubs van de XNUMXe eeuw organiseerden. 

Bekendste XNUMXe-eeuwse prostituees in Parijs

Uit alles wat we hierboven hebben uitgelegd, is het duidelijk dat de typologie van prostituees van parijs het was heel afwisselend.

Aan de top van de sociale piramide konden de mooiste en meest elegante courtisanes staan; waardoor de rijken verliefd werden en hen naar de ondergang leidden met hun extravagante grillen, enkele van de meest bekende zijn:

• Louise Webe "La Goulue"
• Jane Avril "L'étrange"
• Yvette Guilbert La "Diseuse"
• Jeanne Bourgeois "Mistingett"
• Koningin Pomaré
• Eugenie buffet
• Celeste Mogador
• Mei Belfort
• Cha-u-kao

Conclusie

In dit artikel hebben we je een beetje verteld over wat prostitutie betekende in Parijs, sinds het begin; zelfs op welke manier de vrouwen van die tijd dat beroep uitoefenden dat zo oud was.

Als je nieuwsgierig bent naar dit soort onderwerpen, nodigen we je uit om andere blogs te bekijken die we voor je hebben, gerelateerd aan de wereld van Argentijnse escorteDaar kun je alles weten wat je wilt over deze mooie en aantrekkelijke vrouwen, en hun diensten aanvragen.