De bordelen van het oude Rome

Huwelijksrelaties werden in de klassieke wereld opgevat als een contract voor familiebelangen en als een mechanisme om wettige kinderen te genereren die het eigendom en de situatie van hun ouders zouden erven. Seksueel genot werd gezocht op plaatsen buiten het huis waar veel van de praktijken die werden uitgevoerd als onbescheiden werden beschouwd voor een Romeinse matron.

El Romeinse wet gedefinieerde prostituees als "mensen die openlijk geld verdienen met hun lichaam" omdat prostitutie werd beschouwd als een sociaal en noodzakelijk goed. Hierdoor weten we veel over de soorten prostituees, hun activiteiten en zelfs de prijzen van prostituees y prostituees, aangezien er ook de prostitutie van jonge mannen was gewijd aan een vrouwelijk en homoseksueel publiek.

Dus dat weten we deze praktijk werd normaal uitgeoefend in specifieke straten, openbare toiletten of in verschillende tabernae[1]. In het volgende artikel bedoel ik echter: aandacht vestigen op de gebouwen gewijd aan plezier, de bordelen, om te weten hoe ze waren georganiseerd, wat de sfeer was die werd geademd en hoe ze pasten in het Romeinse denken van die tijd.

In de 50e eeuw na Christus werden in de stad Rome meer dan XNUMX prostitutiepanden officieel geregistreerd. In buurten als Subura of Trastevere waren de meest smerige plaatsen terwijl de Aventino plaatsen huisvestte met een hoger economisch niveau.

Deze gebouwen waren gemakkelijk te herkennen, ten eerste omdat: er waren borden die de richting aangaven naar het dichtstbijzijnde bordeel, of het nu fallussen zijn die op de vloer zijn gegraveerd of verticale borden. Bovendien hadden deze panden een enorme fallus geschilderd in vermiljoenrood, die dienst deed als deurklopper. Ook 's avonds zouden de etablissementen verlicht worden door: olielantaarns met fallische vormen.

Er waren veel soorten bordelen in de Romeinse wereld, het is dus erg moeilijk om een ​​algemene architectonische regel voor dit gebouw vast te stellen. Het uitstekende behoud van de stad Pompeii heeft hierover gegevens aangeleverd, met ongeveer 30 gebouwen gerelateerd aan prostitutie. Onder hen zijn de het bordeel Het is het bekendste en best bestudeerde bordeel, waarvan we een voorbeeld kunnen leren van hoe de structuur van dit pand eruit zag.

El het bordeel had twee planten, een op de begane grond en een eerste verdieping.
De benedenverdieping was bedoeld voor slaven of de armste klassen, terwijl de bovenverdieping bestemd was voor een koopkrachtiger cliënteel. In deze fabriek het had ook een goed balkon van waaruit de prostituees de voetgangers verleidden met hun voorstellen en sensuele bewegingen.

In de lobby van dit pand was een Priapus[2] rechtopstaand van grote proporties die de bezoeker verwelkomden als mannelijk seksueel machtssymbool. Binnen had het een gang en kamers met bedden. Het is bekend dat op de begane grond waren er meestal maximaal vijf kamers met voor elk een prostituee. Deze hokjes werden genoemdhoeren”, naam waaruit ons werkwoord ontucht is geboren.

De bovenverdieping was toegankelijk via een aparte ingang die leidde naar een trap en vervolgens naar het balkon. Dit balkon leidde naar de verschillende kamers, groter en meer gedecoreerd dan die op de begane grond. Deze bovenverdieping was gereserveerd voor een rijkere klantenkring.

Verderop, bij de ingang van elk van de hoeren, er waren schilderijen met de seksuele specialiteiten van hun prostituees en een schoolbord met hun naam en hun tarieven, dus de klant wist heel goed wat hij kocht. een was niet hetzelfde kwadrant (zogenaamd om een ​​kwadrant te vragen voor zijn diensten, een schijntje), dat a fellatrix, specialist in fellatio en orale seks, een praktijk die geen enkele waardige vrouw of man zou uitvoeren in een normale situatie.

Er waren ook in de ingangen van de hoeren posters met het woord bezetom het aan de deur te hangen wanneer de prostituee bij een klant was?. Veel van de muren waren als decoratie bedekt met schilderijen die verschillende erotische posities uitdrukken.

Eindelijk, de bedden van de hoeren Het waren mortel. Er werd een matras van riet of dons bovenop gelegd om de seksuele handeling comfortabeler te maken.. Het enige meubilair dat ze bevatten, was een olielamp en een wasbak om schoon te maken.

Aldus Romeinse bordelen waren gebouwen gewijd aan seksueel genot, normaal gesproken mannen. Het architecturale profiel is het resultaat van de ideologische structuur van de Romeinse samenleving en de activiteit die erin werd uitgevoerd.

Om te beginnen, het gebouw bevond zich normaal gesproken op een straatkruising. Dit was een punt van continue toestroom van voetgangers en waar de prostituees die eromheen liepen zichtbaar waren vanaf elke straat die het kruiste. Dit zou een belangrijke factor zijn bij het aantrekken van klanten.

De tentoonstelling van het lokale aanbod ging verder op het balkon. Het feit dat de prostituees werden geplaatst om te dansen en de voetgangers complimenten te geven vanaf een balkon, dat wil zeggen vanaf een verhoogd podium, impliceerde een grotere visualiteit van de meisjes. Deze waren beter zichtbaar voor potentiële klanten en konden op hun beurt beter controleren wat er in de omliggende straten gebeurde.

Zoveel reclame contrasteert het punt van privacy dat de cliënt zoekt voor de seksuele daad met de verdeling van de ruimte in kleine kamers. Het is waar dat elk hokje aan een andere seksuele praktijk kan worden gewijd, maar de beperkte ruimte en de mogelijkheid om een ​​deur of doek te hebben om de ingang te bedekken, duiden op dit. Daarnaast impliceerde het feit dat de ruimte klein was en het meubilair schaars was ook een voorzorgsmaatregel tegen mogelijke aanvallen op prostituees. Het verkleinen van de ruimte en de voorwerpen die als wapen kunnen worden gebruikt, zou agressie en het ontsnappen van de mogelijke agressor voorkomen.

Er zijn ook twee niveaus, de begane grond voor de armen en de eerste verdieping voor de rijken.. De toegang tot deze ruimtes was onafhankelijk, zodat de twee typen klanten niet samenvielen.

Ook kwam elk van de kamers op de eerste verdieping direct uit op het balkon. Waarom deze communicatie tussen balkon en kamer? Volgens mij komt dit door de mogelijkheid dat rijke klanten een prostituee kiezen. Welgestelde voetgangers, die aangetrokken werden door de verschillende prostituees, mochten "degene die ze het leukst vonden" als uitstalraam kiezen. Als cliënt en prostituee het eens waren over een seksuele handeling, zou ze directe toegang tot zijn kamer nodig hebben om hem te ontmoeten.

Ten slotte moeten we het hebben over de decoratie. Met hem Priapus, zouden de muurschilderingen op de muren ook een heel duidelijke functie hebben: prikkel de bezoeker. De seksuele scènes lieten enerzijds zien wat er in die lupanar beoefend kon worden, en anderzijds prikkelden ze de bezoekers en zetten ze aan tot voer en ontdek nieuwe seksuele posities en praktijken.

Aldus bordelen in Rome zijn beschreven als vuile plaatsen, slecht geventileerd, vol slechte geuren en gekenmerkt door een gebrek aan hygiëne en de ophoping van roet en gassen door de talrijke lampen. Al waren er ook de meest luxe plekken, perfect voorbereid en met veel detail.

Afhankelijk van het type buurt waar je binnenkwam, zou je in gevaar kunnen zijn, dus de rijkste personages zouden worden vergezeld door hun eigen escorte van slaven, gewapend met lantaarns en stokken. zoals hij ons vertelt Plautus “Hier hebben we alle categorieën mannen: heren, te voet, geëmancipeerd, dief, ontsnapte slaaf, ontsnapte veroordeelde en schuldslaven. De suripantas ontvangen iedereen zolang ze geld hebben'.

Van haar kant, de prostituees o lupa[3] ze zouden op straat worden tentoongesteld, wandelend over het trottoir en klanten vastleggen, alleen, in paren of in kleine groepen. Er zouden ook mensen zijn die je hebben opgeëist vanaf de balkons van de lupanar of vanaf de deur zelf, zoals we hebben gezien.

De ontvangstruimte, beter of slechter voorbereid, afhankelijk van het niveau van het bordeel, kan eten en drinken omvatten, zoals beschreven door Plautus “vol donkere hoekjes en hokjes. Je drinkt en eet zoals in tavernes. Op planken langs de muren staan ​​potten verzegeld met pek, met lange etiketten, een indicatie dat dit een plek is die bezocht wordt door goede drinkers.”

In dit gebied werden de prostituees getoond aan de klanten gekleed in gaas of naakt, adverteren volgens hun specialiteit, de meeste met exotische namen en zeker liegen over hun plaats van herkomst, waarbij ze een oorsprong toeschrijven aan een exotisch en afgelegen punt van de Romeinse rijk.

Ik zou deze sectie niet willen sluiten zonder een . te vermelden primaire bron van informatie om uit de eerste hand de gedachten van die mensen te kennen: de graffiti die klanten en prostituees op de muren van deze huizen hebben achtergelaten. Er zijn meer dan 120 inscripties gedocumenteerd in Pompeii, die sterk doen denken aan de inscripties die tegenwoordig in een openbaar bad zijn achtergelaten:

"Dus ik kwam hier, geneukt en kwam terug naar huis" (CIL, IV, 2346)

"Festus heeft hier met zijn kameraden genaaid" (CIL, IV, 3935)

"Haspocras neukte hier heel comfortabel met Drauca voor een denarius" (CIL, IV, 2193)

“Wie dit schrijft is verliefd; wie het leest, neemt het in de ezel; degene die luistert, wordt heet; wie voorbij komt is een flikker; dat de beren me opslokken, en ik, die het leest, een baby krijgt” (CIL, IV, 2360)

"Caius Valerius Venustus, soldaat van het eerste Praetoriaanse cohort, maximale klootzak" (CIL, IV, 2145)

"Crisero en Suceso hebben hier elk drie keer genaaid" (CIL, 4816)

Samengevat, we zien hoe de bordelen referentieplaatsen waren voor plezier, meestal mannen. De Romeinse politiek begreep de sociale noodzaak van het bestaan ​​van deze handel, en daarom vaardigde en reguleerde ze alle gebouwen en arbeiders die met prostitutie te maken hadden. Zoals de Romeinse historicus schreef: Stilzwijgend, vrouwen die in de prostitutie wilden gaan, moesten zich inschrijven bij de burgemeester de hebben licentie stomp en dus legaal prostitueren.

Op deze manier De Romeinse beschaving begreep prostitutie als iets normaals en alledaags. Seks voor het plezier, sociale seks, werd gereguleerd en toegestaan, zelfs verspreid en geaccepteerd als een noodzaak binnen de gemeenschap. De Romeinse samenleving tolereerde vrij promiscue en liberale gedragingen en ethiek, waar buitenechtelijke relaties volkomen normaal waren. De enige vereiste was om binnen de grenzen van de wettelijke en sociale regelgeving te blijven.

Het moet duidelijk zijn dat echtelijke, liefdes- en seksuele relaties in de klassieke oudheid een heel andere betekenis hadden dan we vandaag begrijpen. Bruiloften vertegenwoordigden contracten tussen families en een systeem om kinderen voort te brengen die de lijn zouden volgen. Plezier en plezier werden gezocht op gespecialiseerde plaatsen en verlieten het huis voor klusjes en zaken.

Het is ook vermeldenswaard hoe prostitutie was toegankelijk voor alle sociale klassen. Er waren verschillen in luxe, prijzen en prostituees volgens de koopkracht van de klanten, dat wil zeggen, we vonden een gelaagdheid van seksueel genot waar het bedrijf zijn publiek uitbreidt, maar prioriteit geeft aan de geleverde diensten.

Wijs tot slot de Griekse invloed van de oorspronkelijke zoektocht naar plezier, hoewel zeker door overerving van het rationele hedonisme van Epicurus, begrepen de Romeinen dat ook alles heeft zijn eerlijke maat, zelfs voor bezoeken aan prostituees. Een duidelijk voorbeeld van deze moraliteit vinden we in een anekdote van Cato de Oudere Toen hij de zoon van een vriend van hem een ​​bordeel zag verlaten, keek deze beschaamd weg, hoewel Cato hem zei: "Wat je doet is prima, dus als het verlangen je aderen zwelt, zul je geen fatsoenlijke vrouwen misbruiken". Maar de volgende dag kwam hij de jongeman tegen die het bordeel weer verliet en deze keer verweet hij hem: "Jongen, ik zei toch dat je die plaats mocht bezoeken, niet dat je erin woont."

Bibliografie en webgrafie

“Alkmst” (2014). Prostitutie in de Romeinse cultuur. [online.] Historsex.blogspot.com [Betreden 2 sep. 2018].

Doménech, Asunción (2012) - The Adventure of History - 164 - Rome, de prostitutie. Uitgever: Redactie Vereniging Tijdschriften SLU

Lubbes, F. (1979). Archaelogische Führer Pompeji. p.302.

McClure, L. (2002). Seksualiteit en gender in de klassieke wereld. Oxford, VK: Blackwell Publishers.

McGinn, T. (2007). Prostitutie, seksualiteit en de wet in het oude Rome. Oxford: Oxford University Press.

Sanz, J. (2011). Klassen van hoeren in het oude Rome. [online.] Geschiedenisverhalen [Toegang tot 1 sep. 2018].

Sanz, J. en Priego, J. (2016). PROSTITUTIE, VROUWEN EN MAN, IN HET OUDE ROME | Verhalen uit de geschiedenis. [online.] YouTube [Toegang tot 2 sep. 2018].

Vanoyeke, V. (1990). Prostitutie in Griekenland en Rome. Parijs: Les Belles Lettres.

Williams, C. (2010). romeinse homoseksualiteit. New York: Oxford University Press.

[1] De tabernae het waren winkels op de begane grond van gebouwen of de Domi (huizen). De herbergen aan de hoofdwegen werden ook wel tavernes genoemd.

[2] In de Griekse mythologie is Priapus een rustieke kleine god van de vruchtbaarheid, zowel van de vegetatie als van alle dieren die verband houden met het landbouwleven, en een puur fallisch karakter.

[3] La vergrootglas of meervoud lupa Het was de naam die werd gegeven aan de prostituees die alleen en uitsluitend in de bordelen oefenden.